آتشكده كازرون در ده كيلومترى جنوب شرقى كازرون، توسط مهرنرسى، وزير بهرام پنجم ساسانى ساخته شده است. اين بنا چهارطاق كوچكى است كه بر چهار پايه سنگى استوار شده و گنبدى منحنى شكل دارد. مصالح اصلى به كار رفته در بنا سنگ و ملاط گچ است. ارتفاع هريك از اضلاع 30/5 متر مىباشد.
ضخامت پايههاى سنگى آتشكده يك متر و پهناى دهانه هر يك از طاقها 50/2 متر مىباشد. ارتفاع پايهها تا سطح زمين نيز 40/2 متر است. طول هر ضلع خارجى آتشكده 30/8 و اندازه ضلعهاى داخلى آن هريك 30/6 متر مىباشد. ديوارهاى آتشكده ابعادى در حدود 1×20/2 متر دارند.اين بنا كه در سال 1316 به وسيله ماكسيم سيرو كشف شد، تا قرن سوم هجرى سالم بوده، ولى در حال حاضر فقط دو پايه از چهارپايه آتشكده موجود است و از سقف گنبدى آن هم اثرى باقى نمانده است. اين دو پايه باقى مانده تا نيمه بازسازى شده است.آتشكده كازرون در بهمن ماه 1318 با شماره 331 در فهرست آثار ملى ايران به ثبت رسيد.
منابع: اقليم پارس، سيد محمدتقى مصطفوى، نشر تابان، تهران، 1364، ص 111 / دايرةالمعارف فارسى، غلامحسين مصاحب، انتشارات فرانكلين، 1345، ج 2، ص 2136 / شهر سبز يا شهرستان كازرون، محمدجواد بهروزى، كانون تربيت شيراز، 1346، ص 243 / كازرون در آينه فرهنگ ايران، منوچهر مظفريان، انتشارات نويد شيراز، 1373، ص 92 / مراكز فرهنگى فارس، مركز انفورماتيك و مطالعات توسعه، سازمان برنامه و بودجه استان فارس، 1372، ج 1، ص 192.
وب سایت دانشنامه فارس راه اندازی شده در سال ٬۱۳۸۵ کلیه حقوق این سایت محفوظ و متعلق به موسسه دانشنامه فارس می باشد. طراحی و راه اندازی سایت توسط محمد حسن اشک زری
