کوروش کمالی سروستانی، مدیر دانشنامه فارس پس از خبر درگذشت دکتر محمدابراهیم باستانی پاریزی، اظهار داشت، از زمان شنیدن این خبر ناگوار هنوز در بهت هستم.

کمالی سروستانی در گفت‌وگو با خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بیان کرد: پیر تاریخ، به تاریخ پیوست، شیوه نوشتن‌اش، دل‌انگیز و خواندن آثارش، لذت‌بخش بود. صمیمی و ساده و دوست‌داشتنی و مهربان بود.

او افزود: در فراغ بسیاری از بزرگان سخن گفت و مقاله نوشت. به ایران عشق می‌ورزید و به زادگاهش نگاهی ویژه داشت. تحقیقات ارزنده استاد در زمینه ایرانشناسی در بیش از 60 کتاب و صدها مقاله ثبت شده است. ایرانیان امروز با فقدان استاد، گنجینه‌ی تکرارناپذیری از تاریخ و خاطره را از دست داده‌اند.

او تصریح کرد: استاد از «سیر تا پیاز» تاریخ ایران را می‌دانست، بازیگران «کاخ سبز» را می‌شناخت. «تن آدمی» را شریف می‌دانست و هفت را به عنوان نماد عددی مقدس در «خاتون» و «آسیا» و «نای» و «اژدها» و «کوچه» و «آسمان» و «قلم» روایت می‌کرد.

در بیش از 10 کتاب، تاریخ و جغرافیا و بزرگان کرمان را ثبت و در 50 کتاب دیگر، تاریخ ایران را به زیبایی روایت کرد. کتاب «تلاش برای آزادی» که نشانه‌ای از نگاه گسترده او به فرهنگ و تاریخ ایران‌زمین بود، در سال 1347 برنده جایزه یونسکو شد.

کمالی خاطر نشان کرد: استاد باستانی پاریزی دانشی‌مردی بود که موشکافانه رسم دانش‌اندوزی را شایسته و بایسته به رهروان این سیر می‌آموخت. پژوهشگری پر شور بود که التهاب کشف و دانستن، کنکاش و یافتن، او را حتی در آخرین روزهای زندگی رها نمی‌کرد. همیشه می‌خواست بداند و بنویسد. کلاه و عصا و عینک و کت و شلوار استاد برای دوستانش خاطره‌انگیز و در ذهن ماندگار است و اگر امروز ایرانیان و پژوهشگران تاریخ و ادب و هنر از حضور انفسی استاد محروم شده‌اند، نام و آثار آفاقی ایشان چون «حضورستان»ش پیوسته در فرهنگ این سرزمین مانا خواهد بود.

وی در پایان سخنانش گفت: آنچه برای فرهنگ‌ورانی چون استاد پاریزی اهمیت بیشتری دارد زیستن، پس از مرگِ فائق‌شده بر جسم است. زیستن در آینده، زیستن در اندیشه و زیستن در تاریخ. و بی‌تردید استاد با آثار و یاد و مهرش در تاریخ این سرزمین ماندگار خواهد بود.