بقعه سلطان ابراهيم يا بقعه شهدا از آثار دوره تيمورى است كه در حدود چهارده كيلومترى جنوب غربى شهر دهبيد، بيرون از شاهراه يعنى در قسمتهاى دور دست سمت راست جاده فعلى كه راه قديم اصفهان به شيراز از آن حدود مىگذشته، قرار گرفته است.اين بقعه كه به بقعه شهدا نيز معروف است، در قرن نهم هجرى ساخته شده و ساختمان آن از سنگهاى سفيد ساخته شده و مزيّن به كاشىكارىهای معرق و مقرنس است.اين بنا شامل صحن چهارگوشى است كه طول هر ضلع آن 20/7 متر است و داراى چهار ايوان در چهار جانب صحن و طاقنماهاى كوچكتر در اطراف ايوانهاست. در سمت قبله ايوانى بزرگتر ساختهاند و در پشت اين ايوان، شبستان چهارگوشى قرار دارد كه طول هر ضلع آن كمى از چهار متر و نيم بيشتر است.در داخل بنا چند كتيبه معرقكارى نصب شده كه بخشهايى از سوره فتح بر روى آن نگاشته شده است. سردر ورودى اين شبستان كاشى كارى شده است.اين بنا در دوره صفويه و پس از آن به صورتبنايى متروك درآمده است. اين بقعه در تاريخ 12/7/1376 با شماره 1933 در فهرست آثار ملى ايران به ثبت رسیده است.
منابع: اقليم پارس، سيدمحمدتقى مصطفوى، نشر تابان، تهران، 1364، ص 6 / دايرةالمعارف تشيع، زير نظر احمد صدر حاج سيدجوادى، كامران فانى، بهاءالدين خرمشاهى، مؤسسه دایرﺓالمعارف تشیع با همکاری سازمان نشر یادآوران، تهران، 1366، ج 3، ص 363 / دايرةالمعارف فارسى، غلامحسين مصاحب، انتشارات فرانكلين، 1345، ج 1، ص 435 / شيراز و فارس، اداره سير و سياحت و اداره كل فرهنگ و ارشاد اسلامى فارس، شيراز، 1371، ص 44.
وب سایت دانشنامه فارس راه اندازی شده در سال ٬۱۳۸۵ کلیه حقوق این سایت محفوظ و متعلق به موسسه دانشنامه فارس می باشد. طراحی و راه اندازی سایت توسط محمد حسن اشک زری
