از بناهاى دوره صفويه در استهبان است. بقعه محمدبن ابراهيم بن موسى بن جعفر معروف به پيرمراد در شمال استهبان و در كنار جاده خروجى به سمت شيراز قرار دارد.اين بنا در ابتدا داراى گنبدى با كاشى سفيد بود كه بر روى آن طرح لوزى نقش بسته بود. دو مناره و ايوانى نيز در جلو اين بقعه قرار داشت. حوض بزرگى نيز در محور بقعه قرار داشت.ساختمان كنونى اين امامزاده داراى حياطى سنگ فرش شده است كه باغچههاى آن با درختان مختلف پوشيده شده است. همچنين داراى دو گلدسته سيمانى و بتونريزى شده بدون تزيينات مىباشد. داخل حرم نيز آيينهكارى شده است. در ساقه داخلى گنبد و در زمينه آبى رنگ، آيات قرآنى با خط خوش ثلث بر آيينه نگاشته شده و در لچكىها نيز اسامى خداوند و ائمهاطهار بر روى آيينهها نگاشته شده است.ضريح پيرمراد نيز در وسط صحن و در زير گنبد واقع شده و در برگيرنده مشبكهاى فلزى است كه در اطرافش نيز قلمزنى صورت گرفته است.
منابع: اقليم پارس، سيد محمدتقى مصطفوى، نشر تابان، تهران، 1364، ص 498 / جغرافياى تاريخى استهبان، حسن كيانى، انتشارات ميرزاى شيرازی، شيراز، 1376، ص124 / معمارى ايران (دوره اسلامى)، به كوشش محمديوسف كيانى، جهاد دانشگاهى، تهران 1366، ج 2، ص 87.
وب سایت دانشنامه فارس راه اندازی شده در سال ٬۱۳۸۵ کلیه حقوق این سایت محفوظ و متعلق به موسسه دانشنامه فارس می باشد. طراحی و راه اندازی سایت توسط محمد حسن اشک زری