از زيارتگاههاى قديمى است كه در 2 كيلومترى روستاى نورآباد ممسنى در مسير جاده كازورن به گچساران واقع شده است. ساختمان امامزاده شامل دو زيارتگاه است كه متصل به يكديگر است و از سنگ و گچ ساخته شده است. در اين زيارتگاه قبر امامزاده سيد علاءالدين محمد و خواهرش امالمؤمنين قرار دارد. بر سر در امامزاده سيد علاءالدين لوحه سنگى به طول 42 سانتىمتر و عرض 33 سانتىمتر نصب شده است كه به خط ثلث برجسته بر آن نوشته شده است: «در ... سنه 1025 رفعت پناهى... فخرالدين ملك احمد و خواجه... عليشاه ابن المغفور خواجه حسين شاه فهليانى عمارت امامزاده معصوم مظلوم شاهزاده علاءالدين فرمود...»
بر اين اساس تاريخ ساخت بقعۀ سید علاءالدین که گنبد بلندتر مربوط به آن است، مربوط به سال 1025 هجرى قمرى، دوره سلطنت شاه عباس صفوى است. مقبره سيد علاءالدين محمد داراى گنبد بلندى بوده كه هم اينك فرو ريخته است. مقبره امالمؤمنين داراى گنبد كوتاهتر و پوشش ضربى يك طبقه است كه هم اينك پابرجاست. وجه تسميه اين امامزاده به درب آهنين، وجود درب آهنينى است كه در ساختمان امامزاده امالمؤمنين به كار رفته است. اين درب آهنين از قلعه سپيد دز مربوط به قرن هشتم هجرى به اين مكان آورده شده است. ساختمان داخلى امامزاده، حرم هشت ضلعى نسبتاً وسيعى است كه هر ضلع آن از يك طاقنما يا شاهنشين نسبتاً عميق تشكيل شده است. مدفن منسوب به دختر امام هفتم(ع) در شاهنشين جانب قلعه قرار دارد.
سر در ورودى اين امامزاده بر روى يك لوح سنگى به عرض 60 سانتىمتر و طول 70 سانتىمتر به خط ثلث برجسته و به زبان فارسى نوشته شده: «در ايام دولت جناب عدل كيش امير رعيت پرور مرتضى ممالك اسلام بهرام زمان، افتخار و مرزبان جهان آيه عنايت يزدان، اثر رحمة رحمان علاءالدوله والدين امير فرخ بهادر ـ خلداللّه دولته ادام علىالمسلمين ظلال نصفته ـ اين عمارت كه مشهد فروزان مشهور است و مرقد مطهر و مضجع منوره مهد عصمت امالمؤمنين بنت الامام المعصوم موسىالرضا ـ رضىاللّه عنهما ـ است، فى تاريخ شهور سنه احدى و سبعين و سبعمائه از فواضل صدقات، عميمه آن عالىجناب معدلة شعار تجديد يافت.
چون كام جاودان متصور نمىشود
خرّم كسى كه زنده كند نام جاودان
بر اين اساس تاريخ تجديد بقعه متصل به سیدعلاءالدین مربوط به سال 771 ﻫ.ق مىباشد.ابن بنا در تاريخ16/9/ 1376 با شماره 1948 در فهرست آثار ملى به ثبت رسيده است.
منابع: آثار عجم، فرصتالدوله شيرازى، انتشارات بامداد، 1362، ص 303، 299 / اقليم پارس، سيدمحمدتقى مصطفوى، نشر تابان، تهران، 1364، ص 133 ـ 394 و 395 / تاريخ و جغرافياى ممسنى، نورمحمد مجيدى کرایی، انتشارات علمى و فرهنگى تهران، 1371، ص 140 / دايرة المعارف بناهاى تاريخى ايران در دوره اسلامى، بناهاى آرامگاهى، ويرايش محمدمهدى عقابى، پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامى، 1376، ص 178 / دايرة المعارف تشيع، زير نظر احمد صدر حاج سيدجوادى، كامران فانى، بهاءالدين خرمشاهى، مؤسسه دایرﺓالمعارف تشیع، تهران، 1369، ج 2، ص 426 / خوزستان و كهكيلويه و ممسنى، احمد اقتدارى، انتشارات انجمن آثار ملى، تهران، 1359، ص 506ـ 618 / سيماى ممسنى، محمد زارعى نورآبادى، انتشارات نهاوندى، قم، 1374، ص 91 / شهر سبز يا شهرستان كازرون، محمدجواد بهروزى، كانون تربيت شيراز، 1346، ص 286 / فارسنامه ناصرى، حاج ميرزا حسن حسينى فسايى، تصحيح و تحشيه منصور رستگار فسايى، اميركبير، تهران، 1367، ج 2، ص 1562 / ممسنى در گذرگاه تاريخ، حسن حبيبى فهليانى، شيراز، نويد شيراز، 1371، ص 436 ـ 437 / ممسنى و بهشت گمشده، اعظم مسلمى، انتشارات شيراز، 1369، ص 29.
وب سایت دانشنامه فارس راه اندازی شده در سال ٬۱۳۸۵ کلیه حقوق این سایت محفوظ و متعلق به موسسه دانشنامه فارس می باشد. طراحی و راه اندازی سایت توسط محمد حسن اشک زری
