اين پل كه با توجه به جزييات معمارى آن مربوط به دوره هخامنشى ـ ساسانى مىباشد، در شمال شرقى شيراز و 2 كيلومترى شمال روستاى سيوند بر روى رودخانه پلوار واقع شده است. پل سيوند در دوران اسلامى و به ويژه دوره صفويه مورد مرمت واقع شده است و به همین دلیل پل شاهعباسی خوانده میشود. اين پل 130 متر طول و 20/6 متر ارتفاع داشته، پايههاى آن در كناره و ميانه آن بر روى سطح سنگ فرشى قرار مىگرفته كه به صورت سد كم ارتفاعى عمل مىكرده است.اين پل داراى دهانههايى اصلى با عرض 10/3، 4، 20/5 و 80/5 متر از جهت شمال به جنوب و دهانههايى فرعى بوده است. ارتفاع پل در محل عريضترين دهانه به حداكثر مىرسيده است. بخش جنوبى و انتهايى پل به جهت پهنا و نوع ساخت متفاوت بوده است. پايههاى بخش جنوبى پل براى شكستن فشار آب در جهت مخالف جريان آب به صورت مثلثى و در جهت ديگر به صورت مدور شكل داده شدهاند. بر روى صخره جنوبى پل يك برج ديدهبانى برای حفاظت از پل و جاده روی آن وجود داشته است.
منابع: دايرة المعارف بناهاى تاريخى ايران در دوره اسلامى، بناهاى عامالمنفعه، كاظم ملازاده، مريم محمدى، پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامى، 1379، ص 145.
وب سایت دانشنامه فارس راه اندازی شده در سال ٬۱۳۸۵ کلیه حقوق این سایت محفوظ و متعلق به موسسه دانشنامه فارس می باشد. طراحی و راه اندازی سایت توسط محمد حسن اشک زری