از آثار تاريخى دوره قاجاريه است كه در كيلومتر 7 جاده شيراز به بوشهر در سمت چپ بر روى يك رودخانه كوچك واقع شده است. اين پل از نظر موقعيت راه به كاروانسراى چنارراهدار منتهى مىشود. اين پل به صورت يك دهانهاى بر روى بستر صخرهاى با استفاده از مصالح سنگ، ساروج، گچ و آجر ساخته شده است. بخشهايى از پل كه با آب در ارتباط است، از سنگ و ساروج ساخته شده و در قسمتهاى ديگر مصالح غالباً سنگ و گچ مىباشد. دهانه پل در پايين تا ارتفاع 40/2 مترى از سنگهاى تراش خورده و ساروج ساخته شده است. سنگهاى زيرين بزرگتر و سنگهاى فوقانى كوچكتر هستند. دهانه طاق از آجر ساخته شده است. ابعاد اين آجرها 5×20×20 سانتىمتر است. طاق دهانه تيزدار بوده و روش آجرچينى آن رومى است. بخشى از لايه روى آجر چينى پوسته كرده و لايه زيرين به روش ضربى آجرچينى شده است. در مجموع طول اين پل 52 متر و عرض آن 70/5 متر مىباشد. در دو طرف پل جانپناهى به ارتفاع تقريبى 1 متر و ضخامت 70 سانتىمتر ساخته شده است. ارتفاع طاق 6 متر و عرض دهانه پل 10/7 متر مىباشد. اين پل در بخش ورودى خود داراى موجشكن است. در مجاورت اين پل در بخش غربى يك سازه سنگ و گچى طاقدار وجود دارد كه احتمالاً با پل اصلى در ارتباط بوده است.از اين پل در حال حاضر به عنوان محل عبور عشاير كوچرو استفاده مىشود. از خصوصيات بارز اين اثر استفاده از آجر و سنگ به صورت توأم براى ساخت پل بوده است. اين پل عنصر تزيينى خاصى ندارد و تنها طاق آجرى موجود كمى به آن جنبه تزيينى كاربرى داده است.
منابع: اسناد سازمان ميراث فرهنگى استان فارس / تحقيقات ميدانى.
وب سایت دانشنامه فارس راه اندازی شده در سال ٬۱۳۸۵ کلیه حقوق این سایت محفوظ و متعلق به موسسه دانشنامه فارس می باشد. طراحی و راه اندازی سایت توسط محمد حسن اشک زری