از آثار تاريخى شهرستان لامرد است كه در فاصله 23 كيلومترى شمال شرقى شهر لامرد و در جنوب روستاى چاهورز قرار دارد. اين محوطه در بخش كوهپايه واقع شده است و به صورت تپهاى به ابعاد 160 در 36 متر است. آثار معمارى موجود در سطح اين محوطه را سنگهاى لاشه و ملاط گچ تشكيل مىدهد كه امروزه كمتر از نيممتر از ارتفاع اين آثار در سطح محوطه باقى مانده است. در سطح اين محوطه سكهاى متعلق به سال 611م به ضرب ضرابخانه دارابگرد از خسرو دوم پادشاه ساسانى به دست آمده است. اين سكه از جنس نقره است و خسرو را با تاجى كه در بالاى آن دو بال عقاب باز شده، نشان مىدهد.در اين محوطه قطعه سفالهايى يافته شده كه یک قطعه سفال آن متعلق به ظرفى با لبه مثلثى شكل است كه خميرمايۀ آن به رنگ قرمز و پوشش گلى سطح آن به رنگ قهوهاى است. اين قطعه سفال با نمونه مشابه به دست آمده از دوره ساسانى در محوطه حاجىآباد قابل مقايسه است.قطعه سفال دیگر، متعلق به ظرفى با لبه مثلثى شكل است كه خميرمايه آن با پخت نامناسب و كيفيت ساخت متوسط به رنگ خاكسترى است. پوشش گلى سطح اين قطعه سفال نيز به رنگ قهوهاى است.قطعه سفال دیگر نیز متعلق به ظرفى لبه پهن است كه خمير مايه آن با پخت نامناسب و كيفيت ساخت متوسط به رنگ خاكسترى است. پوشش گلى سطح اين قطعه سفال به رنگ سياه است. اين دو قطعه سفال با سفالهاى دوره اشكانى ـ ساسانى به دست آمده از تپه يحيى قابل مقايسه است.
قطعه سفال دیگر متعلق به بدنه ظرفى است كه خميرمايۀ آن با پخت نامناسب و كيفيت ساخت متوسط به رنگ خاكسترى است. پوشش گلى سطح اين قطعه سفال به رنگ قهوهاى است. اين قطعه سفال با عناصر نقش كنده موازى تزيين شده است.قطعه سفال دیگر متعلق به بدنه ظرفى است كه خمير مايه آن با پخت مناسب و كيفيت ساخت متوسط به رنگ نخودى است. سطح اين قطعه سفال با عناصر نقش كنده موازى و مواج تزيين شده است. اين قطعه سفال با قطعه سفالهاى دوره ساسانى به دست آمده از محوطه حاجىآباد شباهت دارد.از اين محوطه قطعه سفالهايى متعلق به بدنه ظرف شناسايى شده كه سطح آنها با لعاب پاشيده سبز و سفيد و عناصر نقش كنده موازى و يا خطوط منحنى تزيين شده است. اين نوع سفالها از سده سوم تا اوايل سده پنجم هجرى در جنوب بينالنهرين و در ايران محوطههاى رى، شوش، سيراف، گرگان و نيشابور گزارش شده است. در محوطه غبيرا در كرمان و در قصر ابونصر در شيراز، اين نوع سفالها به اوايل دوره اسلامى و دوره عباسى تاريخ گذارى شده است.تپه گلرخ در تاريخ 24/4/1382 با شماره 9220 در فهرست آثار ملى به ثبت رسيده است.
منابع: اسناد سازمان ميراث فرهنگى استان فارس / تحقيقات ميدانى.
وب سایت دانشنامه فارس راه اندازی شده در سال ٬۱۳۸۵ کلیه حقوق این سایت محفوظ و متعلق به موسسه دانشنامه فارس می باشد. طراحی و راه اندازی سایت توسط محمد حسن اشک زری
