در دامنه كوه چهل مقام شيراز، روبهروى خيابان چهل مقام و بالاتر از تكيه هفت تنان عمارت كوچكى شامل چند اتاق، يك ايوان، چند قبر، باغچههايى سبز، صفه و آب انبارى از سنگ و گچ وجود دارد كه در قرن هفتم، توسط قاضىالقضات فارس، ركنالدين يحيى بن اسماعيل نيكروز، ساخته شده است. اين امر در كتيبهاى كه به خط ثلث در قسمت غربى بنا نصب شده، ذكر گرديده است: «بسمالله الرحمن الرحيم و ما تقدموا لانفسكم من خير تجدوا عندالله هو خيراً و اعظم اجراً و استغفرالله ان الله غفور رحيم. تقرب الى الله ببناء، هذاالمباركه وقفها ليكون كفاﯾﮥ بواجبالمسلمين عبدالراجى جلايل العامه ابومحمدبن اسمعيل‌بن نيكروز بن‌فضل الله بن ربيع الناظم بتوفيق الله مصالح المسلمين قاضى القضاﺓ فارس ركن الحق و الدين اناره الله زلفى و السعاده لى سد الحسينى و زيارﺓ ابها فى شعبان سنه تسع و ستين و ستمائه».
در آثار عجم پيرامون وجه تسميه تخت ضرابى آمده است: «وجه تسميهاش اين است كه شخصى بود از معاصرين، آقا نام، ملقب به «معير» كه در ضربخانه قديم شيراز رياست داشت، آن را ساخت». در سال 1330 سيدابوالقاسم موسوى، اين بنا را تعمير و مرمت نموده و براى آن چهار اتاق، ايوان، صفه و حوضى ساخت و آب انبار آن را كه تخريب شده بود، مجدداً تعمير كرد.
منابع: آثار عجم، فرصتالدوله شيرازى، انتشارات بامداد، 1362، ص 481 / اقليم پارس، سيد محمدتقى مصطفوى، نشر تابان، تهران، 1364، ص 55 / بزرگان شيراز، رحمتاللّه مهراز، انتشارات انجمن آثار ملى، شيراز، 1348، ص 489 / بناهاى تاريخى و آثار هنرى جلگه شيراز، علىنقى بهروزى، انتشارات اداره كل فرهنگ و هنر استان فارس، 1349، ص 46 / تاريخ بافت قديمى شيراز، كرامتاللّه افسر، انتشارات انجمن آثار ملى، تهران، 1353، ص 97 / دايرةالمعارف فارسى، غلامحسين مصاحب، انتشارات فرانكلين، 1345، ج 1، ص 617 / دايرة المعارف بناهاى تاريخى ايران در دوره اسلامى، بناهاى آرامگاهى، ويرايش محمدمهدى عقابى، پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامى، 1376، ص 63، 514 / شيراز در گذشته و حال، حسن امداد، اتحاديه مطبوعاتى فارس، ص 174ـ175 / شيراز، شهر جاويدان، على سامى، انتشارات نويد شيراز، 1363، ص 534.
وب سایت دانشنامه فارس راه اندازی شده در سال ٬۱۳۸۵ کلیه حقوق این سایت محفوظ و متعلق به موسسه دانشنامه فارس می باشد. طراحی و راه اندازی سایت توسط محمد حسن اشک زری
