تل حكوان يا تل حكون از تپههاى تاريخى دوره هخامنشيان است كه در 500 مترى شمال روستاى علىآباد شهر كوار واقع شده است. اين تل احتمالاً يكى از منزلگاهها، تفرجگاهها و يا شكارگاههاى هخامنشيان بوده است. حفارى باستانشناسان در بهار سال 1338 در اين منطقه، بنايى احداث شده بر يك شالوده سنگى سفيد به طول 24 متر از شمال غربى به جنوب شرقى و عرض 10 متر را نمايان ساخته است كه بر روى آن نقش برجسته سربازان جاويدان با لباس خوزى (سربازان شوشى) حكاكى شده است. نيزههايى بلند نزديك اين شالوده يافت شده كه بقاياى طرح كنگره شبيه تاج بر فراز آن حجارى شده است. آثار بازيافته از اين تل همانندىهايى با ديگر آثار تختجمشيد دارد. هم‌چنين در اين تل، سفالهايى مربوط به هزاره ششم قبل از ميلاد تا بناى سنگى دوره هخامنشى يافته شده است. در كنار امامزادهاى نزديك به آبادى هوزمايى، به فاصله اندكى از اين تل، مجسمه شكسته شيرى از سنگ سياه به طول 74 سانتىمتر و ارتفاع 47 سانتىمتر يافته شده كه احتمال مىرود به تل حكوان تعلق داشته باشد. در نزديكى اين تل، مكانهاى باستانى ديگرى چون قصراحمد، تل دو شقا و تل موشكى وجود دارد كه آنها نيز داراى نشانههايى از آثار دوره هخامنشى هستند. هم اينك تنها زيرسازى سنگى اين تل باقى مانده است. اين تل در تاريخ 25/12/1379 با شماره 3413 در فهرست آثار ملى ايران به ثبت رسيده است.
منابع: اقليم پارس، سيد محمدتقى مصطفوى، نشر تابان، تهران، 1364، ص 84 / مراكز فرهنگى فارس، مركز انفورماتيك و مطالعات توسعه، سازمان برنامه و بودجه استان فارس، 1372، ج 1، ص 168.
وب سایت دانشنامه فارس راه اندازی شده در سال ٬۱۳۸۵ کلیه حقوق این سایت محفوظ و متعلق به موسسه دانشنامه فارس می باشد. طراحی و راه اندازی سایت توسط محمد حسن اشک زری
