از بناهای تاریخی دوران قاجاریه در شیراز است که در محور سنگ سیاه واقع شده است.
این بنا دارای چهار قسمت اصلی است: بنای بیرونی، بنای اندرونی، بنای مطبخ‌خانه و حمام و اصطبل. مهمانسرایی نیز در ورودی ساختمان آن قرار دارد. بنای بیرونی شامل هشتی ورودی است که از طریق راهرو با سکوهای انتظار به حیاط متصل می‌شود. در دو سمت شمال و جنوب دو اتاق پنج دری وجود دارد که چهار اتاق در دو طرف هر کدام از پنج دری‌ها قرار گرفته که به وسیلۀ چهار راهرو به هم متصل شده‌اند.
در ضلع جنوبی بنا یک اتاق بزرگ به صورت سالن انتظار و پذیرایی مقدماتی مورد استفاده قرار می‌گرفته است. در ضلع غربی سالن اصلی ساختمانی در دو طبقه به نام شاه‌نشین قرار دارد که دارای پنجره‌های گره‌کاری است. این شاه‌نشین به وسیلۀ حوضخانه‌ای هشت ضلعی گنبدی شکل به قسمت اندرونی متصل می‌شود. قسمت اندرونی که مورد استفادۀ اعضای خانواده قرار می‌گرفته، شامل یک سالن اصلی در ضلع شمالی است و در دو طرف شرق و غرب نیز اتاق‌های سه دری و در جنوب آن اتاق آیینه قرار دارد. همۀ طبقات به وسیلۀ یک زیرزمین که به عنوان انبار استفاده می‌شده، به هم متصل می‌شوند. در ضلع شمال شرقی بیرونی، بنای مطبخ‌خانه و حمام قرار دارد.
کل ساختمان به صورت یک طبقه و در قسمتی دو طبقه با آجر و ملاط ماسه آهکی ساخته شده است. این بنا متعلق به قوام‌الدین ملقب به فروغ‌الملک یکی از بستگان قوام شیرازی بوده که در سال 1210 هجری قمری برای سکونت وی احداث شده است. در فاصله سال‌های 1380 تا 1383، ساختمان این بنا که به صورت مخروبه‌ای در آمده بود، توسط سازمان عمران و بهسازی شهری مرمت و بازسازی شده و هم‌اکنون در مالکیت سازمان میراث فرهنگی و گردشگری استان فارس است و از سال 1383 به موزه مشکین فام تبدیل شده و در آن آثار هنرمندان فارس در رشته‌های مختلف به ویژه هنرهای تجسمی و سنتی ارایه می‌گردد.این خانه در تاریخ 30/03/1377 با شماره 2040 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
منابع: اسناد سازمان میراث فرهنگی فارس / تحقیقات میدانی.
وب سایت دانشنامه فارس راه اندازی شده در سال ٬۱۳۸۵ کلیه حقوق این سایت محفوظ و متعلق به موسسه دانشنامه فارس می باشد. طراحی و راه اندازی سایت توسط محمد حسن اشک زری
