آرامگاهى نيمه تمام از دوره هخامنشى است كه در انتهاى ضلع جنوبى كوه رحمت در شهرستان مرودشت و در شمال روستاى چاشتخوار قرار دارد. ساختمان نيمه تمام اين آرامگاه كه در دل كوه تراشيده شده است، شبيه آرامگاه نيمه تمام منسوب به داريوش سوم در تخت جمشيد است. اين آرامگاه داراى دو صفه دو اشكوبهاى است كه درازى آن 20 متر است. صفه پايين در ارتفاع 30/3 متر از كف جلگه و به عمق 13 متر تراشيده شده است. صفه دوم در ارتفاع 25/4 مترى نسبت به صفه اول و به عمق يا پهناى 20/15 متر ايجاد شده است. در دو طرف صفه پايين پلكانى به عرض 20/2 متر مشتمل بر 17 پله كه بلندى هر پله 20 سانتىمتر و عرض آن 42 سانتىمتر است، تراشيده شده است.بدنه اين صفهها يعنى ديوار بين سطح زمين و صفه اول و همچنين بدنه ديوار طرفين صفه بالايى كاملا صاف است. در بدنه بزرگ ديوار صفه بالايى دو رديف طاقچه سنگى وجود دارد كه هر رديف مشتمل بر پنج طاقچه است كه در سنگ حجارى شده و قسمت زيادى از آنها فرو ريخته است.اين محل در سال 1331 به وسيله پرفسور لويى واندنبرگ كشف شد. وى اين مكان را با توجه به طاقچههاى حجارى شده در آن، محلى براى انجام آيينهاى مذهبى مربوط به مردگان مىداند. اين محل در دوران اسلامى هم داراى جنبه مذهبى بوده است. قدمگاه چاشتخوار در تاريخ 10/9/1354 با شماره 1219 در فهرست آثار ملى به ثبت رسيده است.
منابع: اقليم پارس، سيد محمدتقى مصطفوى، نشر تابان، تهران، 1364، ص 43ـ44 / مراكز فرهنگى فارس، مركز انفورماتيك و مطالعات توسعه، سازمان برنامه و بودجه استان فارس، 1372، ج 1، ص 211.
وب سایت دانشنامه فارس راه اندازی شده در سال ٬۱۳۸۵ کلیه حقوق این سایت محفوظ و متعلق به موسسه دانشنامه فارس می باشد. طراحی و راه اندازی سایت توسط محمد حسن اشک زری
