از قلعههاى تاريخى لار است كه بر روى تپه مرتفعى در ضلع غربى شهر قديم لار واقع شده است. اين قلعه به شكل ذوزنقه و از خشت ساخته شده است. طول قلعه 700 متر و عرض آن 170 متر مىباشد و از سه بخش ديوار سنگى محاطى، قلعه بالايى و قلعه ميانى تشكيل شده است. در ويرانه قلعه آثارى از مسجد، حمام، مقبره و چاه آب سنگى و آب انبار وجود دارد. ورودى اين قلعه در جبهه شمالى داراى بناهايى است. قدمت قلعه را به دوران پيش از اسلام نسبت مىدهند.
در اين قلعه همچنين آثار چينى دوره مغول يافته شده است. اين قلعه تا زمان سلطنت رضاشاه مسكونى بوده كه در اين دوره و پس از آن به جز بخش قلعه بالايى بقيه قسمتهاى قلعه از بين رفته است. اين قلعه در تاريخ 2/8/1382 با شماره 10507 در فهرست آثار ملى به ثبت رسيده است.
منابع: اقليم پارس، سيد محمدتقى مصطفوى، نشر تابان، تهران، 1364، ص 544 / تاريخ لارستان، علاءالدين مورخ لارى، تصحيح و تحشيه محمدباقر وثوقى، انجمن لارشناسى، راهگشا، شيراز، 1371، ص 62، 34 / سيماى لارستان، صادق رحمانى، مؤسسه فرهنگى همسايه، قم، 1375، ص 93 / فارس، جهانگردى و توسعه، مركز انفورماتيك و مطالعات توسعه، بنياد فارسشناسى، 1372، ص 52 / لار شهرى به رنگ خاك، محمدباقر وثوقى، مؤسسه نشر چشمه، تهران، 1369، ص 213 / مراكز فرهنگى فارس، مركز انفورماتيك و مطالعات توسعه، سازمان برنامه و بودجه استان فارس، 1372، ج 1، ص 197 / معمارى ايران (دوره اسلامى)، به كوشش محمديوسف كيانى، جهاد دانشگاهى، تهران 1366، ج 2، ص 148.
وب سایت دانشنامه فارس راه اندازی شده در سال ٬۱۳۸۵ کلیه حقوق این سایت محفوظ و متعلق به موسسه دانشنامه فارس می باشد. طراحی و راه اندازی سایت توسط محمد حسن اشک زری