از کتیبه‌های نیمه دوم سدۀ دوم میلادی است که در نزدیک روستای حاجی‌آباد در درۀ رودخانه پلوار، در غار شیخ علی معروف به زندان جمشید، در پنج کیلومتری شرق نقش رستم واقع شده است.این کتیبه در شانزده سطر به زبان پهلوی و خط پهلوی کتیبه‌ای و چهارده سطر به زبان پهلوی اشکانی و خط پهلوی اشکانی می‌باشد. ترجمه کتیبه عبارت است از: این تیر رس من مزدیسن بغ (خداوندگار) شاپور شاهان / شاه ایران و انیران که چهر (نژاد) از ایزدان / پس (پسر) مزدیسن بغ اردشیر شاهان شاه ایران / که چهر (نژاد) از ایزدان، نوه بغ بابک شاه [است]. ما / هنگامی که این تیر انداختیم، پس پیش شهرداران / ویسپوران (شاهزادگان) و بزرگان و آزادان انداختیم، ما پای به / این دره نهادیم، ما تیر آن سوی تر آن چیده (نشانه) / بیافکندیم، اما آن‌جا که تیر افکندیم / آن‌جا آن گونه نبود که اگر چیده / چیدی، پس [از] بیرون پیدا بودی / پس ما فرمودیم که چیده را آن سوی تر / چید. که را دست نیو (نیک) هستی، آن که پای من / این دره نهدی و تیر بر آن / چیده افکندی، پس آن که /تیر بر آن چیده افکند / او دست نیک [است].
وب سایت دانشنامه فارس راه اندازی شده در سال ٬۱۳۸۵ کلیه حقوق این سایت محفوظ و متعلق به موسسه دانشنامه فارس می باشد. طراحی و راه اندازی سایت توسط محمد حسن اشک زری
